Page 7 - historia_rollyego_2

Właśnie wyciągał rękę, żeby mnie złapać, kiedy...

Gwałtownie się obudziłem. Moje nogi wciąż

drżały, tak jakbym nadal biegł. Mój sen wydawał

się taki prawdziwy... bo był prawdziwy. To wszyst-
ko wydarzyło się, tak po prostu, w dniu, w którym

wreszcie uciekłem. No, może poza stekiem – to

rzeczywiście był tylko sen.

Koszmar przypomniał mi wszystko – jak mój
właściciel zostawiał mnie samego na całe dnie, za-

pominał mnie nakarmić, krzyczał na mnie, choć

nie zrobiłem nic złego, i przywiązywał mnie na

zewnątrz w chłodne zimowe noce. Może jestem
tylko kundelkiem, ale żaden pies nie zasługuje

na takie traktowanie. Dlatego postanowiłem sta-

nąć na własnych łapach – poradzić sobie samemu

w świecie – uciec i żyć! No bo i jak trudne mogło
to być?

8