Page 12 - historia_rollyego_2

niakiem, wiedziałem już jednak, że nie powinie-

nem walczyć z czymś, co ma dziób ostrzejszy od

moich zębów!

Gdy największy kruk się najadł, na ziemi wylą-
dowała reszta stada i zaczęła rozdziobywać owoce

na kawałki. Duży ptak cały czas nad nimi czuwał,

co jakiś czas głośno kracząc, co brzmiało, jakby się

ze mnie śmiał. Kiedy wszystkie kruki się najadły,
wzbiły się ku niebu. Pozostawiły mi tylko owoco-

wą miazgę, same skórki i pestki.

No to koniec. Nic dla mnie nie zostało. Jedyne

co mogłem zrobić, to znaleźć miejsce, w którym
mógłbym się zwinąć w kłębek i zasnąć. Może nie

powinnam był uciekać – kiedy mieszkałem z moim

starym właścicielem, przynajmniej miałem jedze-

nie i schronienie – pomyślałem zrozpaczony. Z re-
guły dostawałem do jedzenia jakieś resztki takie

jak zimny ryż czy makaron pozostały z jego obia-

du. No dobrze, czasami zapominał o nakarmieniu

mnie, ale przynajmniej nie umierałem z głodu.

13