Page 6 - historia_rollyego_2

było jedno z tych wrednych, pozbawionych sierści

stworzeń. Dwunogi. Mój właściciel.

Po moim grzbiecie przebiegł dreszcz strachu,

dotarł aż do czubka ogona. Łapy zaczęły mi się
trząść, a moje serce biło tak głośno, że słyszałem je

w uszach. Zeskoczyłem z kuchennego blatu i od-

wróciłem się, by uciec – natychmiast zapomniałem

o steku. Mój właściciel popędził za mną, wygnał
mnie z kuchni i do ogrodu.

– Nie ma sensu przede mną uciekać! – krzyk-

nął tym swoim dudniącym głosem. – Złapię cię,

ty głupi psie!
Był coraz bliżej, a kiedy odwróciłem się w jego

stronę i zobaczyłem linę, którą trzymał w rękach,

prawie potknąłem się o swoje łapy. Cały trząsłem

się ze strachu. Wiedziałem, że znowu przywiąże
mnie w ogrodzie. Zawsze czułem się tam taki sa-

motny i było mi strasznie zimno – nie mogłem

znieść myśli o tym miejscu! Wolałem żyć jako

przybłęda niż męczyć się w ogrodzie!

7