Page 13 - historia_rollyego_2

Nie – musiałem przestać tak myśleć! Nie wolno

mi było tak się nad sobą użalać. Opuściłem swój

dom, bo czułem się w nim nieszczęśliwy. Muszę iść

przed siebie z podniesionym ogonem – samemu
będzie mi o wiele lepiej. Podbiegłem się do jednej

z ławek – takiej, pod którą leżała kupka suchych

liści. Obróciłem się trzy razy w koło, by zrobić so-

bie gniazdo, po czym opadłem ciężko i położyłem
łeb na łapie.

Wiedziałem, że po psiej drzemce od razu lepiej

się poczuję. Może jutro uda mi się znaleźć do je-

dzenia coś o wiele lepszego niż śliwka. Ta myśl
rozweseliła mnie i sprawiła, że mój ogon znów za-

czął merdać. Tak jest – byłem wolnym psem. Mo-

głem robić, co mi się podoba, jak mi się podoba

i kiedy mi się podoba… Miałem tylko nadzieję, że
przy okazji znajdę coś do jedzenia!

14