Page 14 - historia_rollyego_2

Rozdział drugi

Długie, długie uszy

Gdy następnego ranka słońce znajdowało się wy-

soko na niebie, ja wciąż spałem na kupce liści.

Kiedy ponownie skryło się za horyzont, ruszyłem
w drogę. Bezpieczniej było poruszać się pod osłoną

nocy, kiedy Dwunodzy nie mogli mnie zobaczyć.

Zacząłem wędrować ulicami. Dom, dom, pod-

jazd, dom, dom, dom, trawnik. Bardzo chciałem
potarzać się w trawie i poczuć jej aksamitne źdźbła

na moim futrze, wiedziałem jednak, że to zbyt ry-

zykowne, bo musiałbym zbliżyć się do miejsca,

w którym mieszkają Dwunodzy.

15