Page 7 - klasyka_mlodego_czytelnika_chlopcy_z_placu_broni22

Sięgnął do swego małego, eleganckiego portfela. Włoch uśmiechnął się
i zaczął się zastanawiać, co by było, gdyby od jutra – wszystko było po trzy
krajcary. Ale to był tylko sen. To było coś takiego, jak ktoś kiedyś marzył, że
każdy forint jest wart stu forintów. Uderzył nożem w chałwę i odcięte kawał-
ki zapakował w kawałek papieru.
Czele spojrzał na niego gorzkim wzrokiem.
– No, ale jest mniej, niż było poprzednio!
Sukces w biznesie uderzył Włochowi do głowy.
Odpowiedział z kąśliwym uśmiechem:
– Teraz jest drożej i teraz jest mniej.
I zaraz zwrócił się w stronę następnego klienta, który nauczony przy-
kładem trzymał w ręce dwa krajcary. I kroił białą masę z cukru małym
toporkiem, wykonując przy tym tak dziwne ruchy, jakby był jakimś śre-
dniowiecznym, potężnym katem z bajki, który maleńką siekierką odci-
na głowy wielkości orzecha laskowego ludzikom. Wręcz pastwił się nad
chałwą.
– Fuj – powiedział Czele do nowego klienta – proszę tu nie kupować! To
jest lichwiarz.
I na raz włożył do ust całą chałwę, która przykleiła się do papieru tak, że
nie można było jej odkleić, ale to nie znaczy, że nie można było jej zlizać.
– Zaczekajcie! – wykrzyknął za Boką i Gerebem, puszczając się pędem
za nimi.
Na zakręcie dogonił kolegów i już wszyscy razem skręcili w ulicę Pipa,
kierując się w stronę ulicy Soroksári. Szli obok siebie we trzech; pośrodku
kroczył Boka i coś im po cichu, poważnym głosem tłumaczył, tak jak miał
to w zwyczaju. Miał czternaście lat i na jego twarzy nie było jeszcze widać
zbyt wielu śladów męskości. Ale kiedy otworzył usta, zyskiwał kilka lat. Jego
głos był głęboki, łagodny i poważny. A to, co powiedział też brzmiało po-
ważnie i rozsądnie. Rzadko mówił o głupotach i nie wykazywał najmniej-
szej ochoty do czegoś, co nazywano tak zwanym gdakaniem. Nie wdawał
się w mniejsze kłótnie, a nawet jeśli wzywano go na rozjemcę, uchylał się od
tego. Nauczył się już, że po wydaniu wyroku jedna ze stron zawsze odejdzie
rozgoryczona i to rozgoryczenie poczuje do rozjemcy. Ale jeśli problem się
nawarstwiał i kłótnia przybierała rozmiary wymagające interwencji nauczy-
ciela, wtedy na scenę wchodził Boka, aby przywrócić pokój. A na przywra-
cającego pokój żadna ze stron się nie gniewa. Zatem Boka zdawał się mą-

10 10 11