Page 12 - Opowiesci_z_Orzechowej_Polany

– A wy wiecie, że tylko niewychowane zwierzątka naśmiewają się z ko-
legów? – spomiędzy gapiów wystąpiła niewielka wiewiórka. – Wszyscy

różnimy się od siebie. Ten ma ogonek, ktoś inny ma róg, a u kogoś na
plecach rosną kolce. Ale to nie powód do wyśmiewania. A teraz proszę
się pogodzić i zakolegować. Ja mam na imię Marta.

– Ja jestem Grrr – powiedział wilczek.
– A ja Tarasik.

Zwierzątka przyglądały się sobie, chwaliły plecaczkami, pytały, co kto
lubi.
Bo to bardzo ważne, aby wiedzieć, dlaczego mamy takich różnych

przyjaciół.
***

– Hej, dzieci – zarżała mama Tarasika, zbliżając się do nich. – Zaraz
przyjdzie wasza pierwsza wychowawczyni. Pani kangurzyca!
– Kangurzyca? – zawołali wszyscy chórem.

– To ta, która jest na rysunku w książce? – zaciekawiła się Marta.
– Nie, inna – wyjaśniła mama. – To kangur drzewny, taki, co mieszka
na drzewie, jak sama nazwa wskazuje.