Page 9 - Demo_ksiazki

mał stypendium królewskie do Paryża, gdzie zgłę-
biał tajniki malarstwa. Szybko jednak stwierdził, że
zawód malarza nie jest jego przeznaczeniem i pie-
niądze wydał na dodatkowy kurs inżynieryjny.
W 1775 roku na krótko powrócił do kraju, jed-
nak nie znalazłszy pracy w polskim wojsku, wyje-
chał z zamiarem wstąpienia do armii w Dreźnie,
a następnie we Francji. Żadne z tych zamierzeń
nie zostało zrealizowane, toteż na wieść o trwa-
jącej wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczo-
nych udał się na drugi kontynent i tam zaciągnął
się do wojska jako inżynier. Dzięki jego pracom
fortyfikacyjnym Amerykanie odnieśli wiele zna-
czących zwycięstw. W uznaniu dla jego zasług od-
znaczony został tytułem generała brygady, otrzy-
mał ziemię i pieniądze, które przeznaczył na wy- Tadeusz Kościuszko,
zwolenie niewolników i ich kształcenie. K. G. Schweikart, 1802 r.
Po dziewięciu latach spędzonych na obczyźnie
powrócił do Polski, gdzie w swoich dobrach ny wraz z żołnierzami przez cara Pawła I w za-
zmniejszył chłopom pańszczyznę i zwolnił z niej mian za złożenie przysięgi wiernopoddańczej.
kobiety. W końcu powołany do wojska polskie- Opuścił wówczas Europę i udał się do Amery-
go – otrzymał nominację na generała majora. ki, gdzie przebywał przez rok, po czym powrócił
Niedługo później mógł udowodnić swoje talenty do Francji. Tam brał udział w tworzeniu Legio-
wojskowe – w 1792 roku, po zawiązaniu konfe- nów Polskich. Dwukrotnie spotkał się z Napo-
deracji targowickiej, wojska rosyjskie wkroczy- leonem, ale nie wierzył w jego szczerą wolę po-
ły do Polski. Mimo przeważających sił wroga Po- mocy Polakom w odbudowie niepodległej Polski.
lakom udało się zwyciężyć w bitwie pod Zieleń- Po kilku latach przeniósł się do Szwajcarii, skąd
cami. Nie przyniosło to jednak większych korzy- śledził wydarzenia w Europie, nie przyjął jednak
ści, ponieważ wkrótce król przystąpił do targo- proponowanego mu przez Napoleona stanowi-
wiczan i nakazał wstrzymanie działań bojowych. ska generała w armii polskiej, nie ugiął się tak-
Nie mogąc znieść zdrady, Kościuszko złożył re- że przed wolą cara Aleksandra I, który chciał, by
zygnację i wyjechał do Lipska, a następnie do Pa- Kościuszko objął dowództwo w armii nowo po-
ryża, gdzie starał się pozyskać wsparcie dla pla- wstałego Królestwa Polskiego.
nowanego powstania. Rozpoczęła się insurek- Zmarł w Solurze, w Szwajcarii w 1817 roku. Jego
cja. 24 marca 1794 roku Kościuszko przybył zwłoki przewiezione zostały do Krakowa, na Wa-
do Krakowa, gdzie ogłosił akt powstania i zło- wel, gdzie został pochowany, zaś serce naczelnika
żył przysięgę. Po ciężkich walkach powstanie umieszczono na Zamku Królewskim w Warsza-
zostało stłumione przez trzy państwa zabor- wie. W następnych latach na jego cześć w Kra-
cze, a jego naczelnik został wzięty do niewo- kowie, na wzgórzu Sikornik, w dzielnicy Zwie-
li podczas bitwy pod Maciejowicami i osadzony rzyniec został usypany kopiec, na wzór kopców
w Twierdzy Pietropawłowskiej. Został uwolnio- Wandy i Krakusa.

TADEUSZ KOŚCIUSZKO (1746–1817) 17