Page 11 - Demo_ksiazki
P. 11

go później pojawiły się głosy, że młody kompo-
              zytor powinien wyjechać na dłużej do Mediolanu
              lub Paryża, by tam nauczyć się komponować ope-
              ry, co uważano wówczas za wyraz najwyższych
              zdolności.  Chopin  niezmiennie  rozkładał  wtedy
              ręce i mówił: „Ja mam w łepetynie tylko klawisze”.
              Po spektakularnym sukcesie Fryderyka, Wiedeń
              domagał się kolejnych koncertów. 11 października
              1830 roku w nieistniejącym dziś teatrze na placu
              Krasińskich odbył się pożegnalny występ, na któ-
              rym Chopin wykonał koncert e-moll. 2 listopada
              wyruszył na podbój Europy. Przy rogatkach War-
              szawy jego dyliżans został zatrzymany przez przy-
              jaciół, którzy wręczyli Fryderykowi puchar z zie-
              mią ojczystą. Któż mógł przewidzieć, że Chopin
              nigdy już nie wróci do kraju, a ziemia ta zostanie   Fryderyk Chopin
              wysypana na jego paryskim grobie?
              Dalsza droga pianisty wiodła przez Monachium do
              Paryża, gdzie dotarł we wrześniu 1831 roku. Pod-  z  nią  wyjechał  na  Majorkę.  Niestety,  wilgotna
              czas podróży dowiedział się o wybuchu powsta-    aura nie wpłynęła korzystnie na jego słabe zdro-
              nia listopadowego (29 XI 1830), a następnie o jego   wie. Kochankowie kolejne lata spędzili we Fran-
              upadku (5 X 1832 r.). Na wieść tę zareagował go-  cji, w Nohant – posiadłości należącej do Geo-
              rączką.  W  swoim  pamiętniku  zanotował:  „Boże   rge Sand. Były to najszczęśliwsze lata Frydery-
              […] Czy jeszcze ci nie dość zbrodni moskiewskich!”.   ka na obczyźnie, co dobrze widać w jego twór-
              Pierwszy koncert paryski, który zagrał w styczniu   czości. Niestety, silny wpływ na Francuzkę miał
              1832  roku,  okazał  się  niekwestionowanym  suk-  jej syn, wrogo nastawiony do kompozytora, co
              cesem. Chopina oklaskiwali między innymi wielcy   wywoływało coraz ostrzejsze kłótnie. Ostatecz-
              kompozytorzy: Mendelssohn i Liszt. Ten ostatni,   ne zerwanie wpłynęło na dalsze pogorszenie sta-
              gdy ukazały się drukiem pierwsze etiudy Frydery-  nu zdrowia Chopina. Niemal przestał tworzyć,
              ka, ponoć odciął się od świata, by je przestudiować.   osłabł, nie dawał koncertów.
              Mimo  że  propozycji  koncertowych  nie  brako-  W 1848 roku uległ jednak namowom swej uczen-
              wało, Chopin rzadko z nich korzystał, utrzymu-   nicy  i  pojechał  na  występy  do  Anglii,  co  bardzo
              jąc się przede wszystkim z udzielania prywatnych   niekorzystnie odbiło się na jego samopoczuciu.
              lekcji fortepianu. Jednak wyjeżdżał na tournée po   16 listopada zasłabł podczas występu dla Polonii
              Czechach, Niemczech, do Londynu. Ponieważ nie    w Londynie. Był to ostatni jego publiczny występ.
              mógł wrócić do Polski, podczas tych wyjazdów     Zmarł 17 października 1849 roku. Został pocho-
              spotykał się z rodziną.                          wany na paryskim cmentarzu Pére-Lachaise, a jego
              Na jednym ze spotkań towarzyskich w Paryżu       serce siostra potajemnie przewiozła do Warszawy,
              (w 1836 roku) poznał pisarkę, Aurorę Dudevant,   gdzie zostało wmurowane w fi lar kościoła Święte-
              znaną  pod  pseudonimem  George  Sand,  która    go Krzyża.
              była jego towarzyszką życia do 1847 roku. Wraz




                                                                                     FRYDERYK CHOPIN (1810–1849)  23
   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16