Page 14 - demo ksiazki
P. 14

Jerzy Kulej



          Jerzy Kulej





           Początki pod Jasną Górą


          Mieszkał w Częstochowie w dzielnicy niecieszącej się dobrą sławą. Nie
        był wysoki ani też silny. Niejednokrotnie zdarzało się, że był zmuszony
        walczyć, by przetrwać, bo takie były zwyczaje tamtejszych ulic. Jego dzie-
        ciństwo pełne było brutalnych doświadczeń – miał skromne warunki fizycz-
        ne (był mniejszy od większości swoich kolegów), tak więc w bezpośrednich
        starciach zazwyczaj był na straconej pozycji. Otrzymał jednak coś znacz-
        nie cenniejszego – prawdziwie mistrzowski charakter, który zawiódł go na
        szczyty ringowej sławy. Ale ta dopiero miała nadejść. Zdecydował się, za
        radą swojego przyjaciela z dziecinnych lat – Stefana Pali, na podjęcie tre-
        ningów pięściarskich w częstochowskim Starcie, gdzie trenerem był Win-  Jerzy Kulej
        centy Szyiński. Doświadczony szkoleniowiec przyjął niepozornego z wy-
        glądu kandydata na przyszłego mistrza pięści bardzo ciepło, otaczając go   Jerzy Kulej
        nie tylko trenerską, ale przede wszystkim ojcowską wręcz opieką. Tak wła-  Urodził się 19.10.1940 r. w Częstochowie.
        śnie zaczęła się droga Jerzego Kuleja na pięściarski Olimp . Od tamtej po-  Zmarł: 13.07.2012 r. w Warszawie.
                                                       *
        ry trener Wincenty Szyiński był przewodnikiem Kuleja nie tylko na sali   Kluby: Start Częstochowa i Gwardia Warszawa.
        treningowej, ale także w sprawach życiowych.
          Zadebiutował na obiektach Ogniwa (Częstochowa) podczas zawodów   Tokio – 1964 r. – szczegóły:
        Pierwszego Kroku Bokserskiego. Startował w wadze muszej. Zwyciężył   igrzyska olimpijskie – Tokio – 1964 r.:
        w swojej pierwszej walce. Poczuł smak wygranej przed publicznością,   • 11-23.10.1964 r. – Tokio – waga lekkopółśrednia:
        coś, co nie równa się z żadną inną radością.                       – eliminacje: Roberto Amaya (Argentyna) – zwycię-
          W 1956 r. zdobył mistrzostwo miasta, a następnie mistrzostwo Ślą-  stwo,
        ska juniorów. Dalej przyszło kilka porażek. Kolejny sukces to mistrzo-  – eliminacje: Dick McTaggart (Wielka Brytania)
        stwo Polski juniorów. Na turnieju w Lublinie zobaczył go Feliks „Pa-           – zwycięstwo,
        pa” Stamm. Tak zaczęła się wielka kariera.                         – ćwierćfinał: Josif Mihalic (Rumunia) – zwycięstwo,
                                                                           – półfinał: Eddie Blay (Ghana) – zwycięstwo,
           Gwardia Warszawa                                                – finał: Jewgienij Frołow (Finlandia) – zwycięstwo
                                                                                  – złoty medal.
          Szyiński doradził swojemu wychowankowi, że czas już ruszyć do
        Warszawy, do Gwardii, klubu milicyjnego. Klubowi pozostał wier-  Meksyk – 1968 r. – szczegóły:
        ny do końca kariery. Teraz, gdy pan Jerzy podkreśla w rozmowach, że   igrzyska olimpijskie – Meksyk – 1968 r.:
        był milicjantem, młodsi słuchacze są zdziwieni. Słynny film Przepra-  • 13-26.10.1968 r. – Meksyk – waga lekkopółśrednia:
        szam, czy tu biją?, w którym grał tajnego agenta wzbudził wiele emo-  – eliminacje: Janos Kajdi (Węgry) – zwycięstwo,
        cji. Rozmowy z mistrzem na tematy ówczesnych relacji sport – polity-  – eliminacje: Giambaptista Capretti (Włochy) – zwy-
        ka i kwestia przynależności klubowej to całkowicie odrębna historia.          cięstwo,
          Gwardia była czołowym klubem w polskim boksie. Stąd do kadry     – ćwierćfinał: Peter Tiepold (Niemcy Wschodnie)
        narodowej było już blisko. Powołanie na zgrupowanie kadry, dobra           – zwycięstwo,
        praca, dobra forma i w konsekwencji „Papa” Stamm zdecydował, że    – półfinał: Arto Nilsson (Finlandia) – zwycięstwo,
                                                                           – finał: Enrique Requeiferos (Kuba) – zwycięstwo
        Kulej założy koszulkę z orłem podczas mistrzostw Europy w 1959 r.           – złoty medal.
        Nie była to dobra walka przyszłego mistrza. Wygrał łatwo pierwszą
        walkę, ale w decydującej o strefie medalowej – przegrał.
          Dlaczego? Po raz pierwszy dał się ponieść i zaczął się „bić”, zamiast wal-  Mistrzostwa Polski
        czyć i realizować taktykę Stamma. Wyciągnął z tego wnioski i już na swo-  W turniejach o indywidualne mistrzostwo Polski se-
        ich pierwszych seniorskich mistrzostwach Polski (1960 r.) zdobył brąz.  niorów Jerzy Kulej startował 9-krotnie. Zdobył 8 zło-
          Mógł pojechać do Rzymu na igrzyska? Może i mógł, ale miał w swo-   tych i 1 brązowy medal. Stoczył 36 walk. Zwyciężył 35,
        jej kategorii silnego rywala. Stamm wybrał Mariana Kasprzyka.    a jedną przegrał.
                                                                         Stoczył 36 walk w oficjalnych meczach reprezentacji
          Nadszedł czas igrzysk olimpijskich w Tokio. Kulej zwyciężył, wy-  Polski w latach: 1958-1970 (28 zwycięstw, 8 porażek).
        grał pięć walk i usłyszał Mazurka Dąbrowskiego.                  Stoczył ogółem 348 walk: 317 wygrał, 25 przegrał i 6

                                                                         zremisował.
        *  http://www.bokser.org/content/2010/10/19/091207/index.jsp

                                                       –  17  –
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19