Page 12 - demo ksiazki

Jan Szczepański

Jan Szczepański

Nieobliczalny, niesforny, pechowiec

Urodził się na wsi w rodzinie chłopskiej. Ale już w technikum wy-
patrzył go nauczyciel wychowania fizycznego i pokazał mu podsta-
wy boksu. Mieszkał w internacie, gdzie często panował chłód, nie by-
ło też za dobrze z jedzeniem. Gdy tylko nadarzyła się okazja, skorzy-
stał z niej i zaczął trenować w klubie Pogoń Włókniarz Zduńska Wo-
la, a następnie w Pilicy Tomaszów Mazowiecki. Podczas obowiązko-
wej i powszechnej w tamtych latach służby wojskowej trafił do Legii
Warszawa (lata: 1960-1975) pod opiekę trenerów Stanisława Wasilew-
skiego i Henryka Niedźwiedzkiego.
Jan Szczepański
Pech!
Jan Szczepański
Kariera młodego sportowca rozwijała się prawidłowo, aż do fatalne- Ostatni z tzw. lekkiej kawalerii (zawodnicy występujący
go wyroku lekarzy, którzy podczas rutynowych badań stwierdzili po- w kategorii waga lekka: Antkiewicz, Paździor i Grudzień).
ważne zaburzenia pracy serca. Zakaz uprawiania sportu był tragedią Kontynuator tradycji lekkiej kawalerii.
Urodził się 20 listopada 1939 r. w Małczu.
dla młodego człowieka. Przeżył poważne załamanie (podobno nad- Dyscyplina: boks (waga lekka).
używał wówczas alkoholu), korzystał z porad znachorów, nie wierzył Wzrost: 170 cm, waga: 63 kg.
już, że może wrócić na ring. 6-krotny mistrz Polski – waga lekka (w latach: 1962,
Nagle okazało się, że arytmia serca nie występuje podczas wysiłku! 1963, 1969, 1970, 1971 i 1974).
Wydano zgodę na dalsze uprawianie sportu. Szczepański zaczął no- Sześć razy z zespołem Legia Warszawa zdobywał dru-
we życie w wieku 29 lat. żynowe mistrzostwo Polski.
W meczach kadry walczył 15 razy, odniósł 8 zwycięstw
Szansa na „zemstę” i 5 porażek.
Stoczył 290 walk, z których wygrał 251, 15 zremiso-
Kiedy w 1961 r. na mistrzostwach Europy przegrał zdecydowanie wał i 24 przegrał.
z zawodnikiem ZSRR Gennadijem Kokoszkinem, prasa zmieszała go
z błotem . Pamiętał o tym, bolało go to, jak otwarta rana. Na zawo- Dorobek medalowy
*
dach w Madrycie pokonał kolejno: Schellenbauma (Szwajcaria), Ca- igrzyska olimpijskie:
prettiego (Włochy), Tatara (Turcja) – wszystkich jednogłośnie 5:0, • 1972 r. – Monachium – złoty medal – boks – waga
w półfinale Chromowa (ZSRR) 3:2 i w finale Vasile Antoniu (Rumu- lekka.
nia) 4:1. Zdobył tytuł mistrza Europy i miał otwartą drogę do igrzysk Mistrzostwa europy:
w Monachium. • 1971 r. – Madryt – złoty medal – boks – waga lek-
ka.
Triumf i znów…

Opromieniony tytułem mistrza Europy, mając w perspektywie
igrzyska, nie musiał startować na mistrzostwach Polski. Szczególnie,
że odbywały się w Katowicach. Tam – jako zawodnik warszawskiej
Legii – mógł się spodziewać „gorącego” przyjęcia. Pojechał i zwy-
ciężył w finale (pokonał Zbigniewa Osztaba). Trybuny katowickiego
Spodka wrzały od gwizdów i obelg. Szczepański… zerwał mistrzow-
ską szarfę i medal, cisnął w tłum kibiców...
Działacze boksu (nie bez „pomocy” najwyższych oficjeli z Warsza-
wy) zdecydowali o jego dożywotniej dyskwalifikacji. To był dla niego

* Piszę to z rozrzewnieniem, wspominając ówczesną prasę sportową i rubryki
sportowe w codziennych gazetach. Ówczesne „mieszanie z błotem” to były Ring bokserski
bardzo emocjonalne wypowiedzi fachowców, których dziś już nie ma wśród
dziennikarzy. A szkoda…

– 15 –