Page 7 - demo ksiazki

15 Czyli też niebo swoje szklanne stropy
Aż do nóg twoich ugina;

Gdy oko brzegów przeciwnych nie sięga,
Dna nie odróżnia od szczytu:
Zdajesz się wisieć w środku niebokręga,
20 W jakiejś otchłani błękitu.

Tak w noc, pogodna jeśli służy pora,
Wzrok się przyjemnie ułudzi...
Lecz, żeby w nocy jechać do jeziora,
Trzeba być najśmielszym z ludzi.

25 Bo jakie szatan wyprawia tam harce!
Jakie się larwy szamocą!
10
Opis przeraża- Drżę cały, kiedy bają o tym starce,
jących zjawisk. I strach wspominać przed nocą.

Nieraz śród wody gwar jakoby w mieście,
30 Ogień i dym bucha gęsty,
I zgiełk walczących i wrzaski niewieście,
I dzwonów gwałt i zbrój chrzęsty.

Nagle dym spada, hałas się uśmierza,
Na brzegach tylko szum jodły,
35 W wodach gadanie cichego pacierza,
I dziewic żałosne modły.

Co to ma znaczyć? – różni różnie plotą:
Cóż, kiedy nie był nikt na dnie;
Biegają wieści pomiędzy prostotą,
40 Lecz któż z nich prawdę odgadnie?

Pan na Płużynach, którego pradziady
Były Świtezi dziedzice,

10 larwa – tu: straszydło, upiór

8 9