Page 7 - demo ksiazki
P. 7

  Bolesław Śmiały i św. Stanisław, J. Matejko,
                                                                                            1877 r.

                                                                                          żył jako mnich w Austrii. Znając jego charak-
                                                                                          ter ‒ pełen fantazji, polotu, odwagi, szczodro-
                                                                                          ści, ale i pychy, wybuchowości, okrucieństwa,
                                                                                          trudno uwierzyć w przemianę Bolesława Śmia-
                                                                                          łego w ascetycznego mnicha.
                                                                                            Pozostaje odpowiedź na najtrudniejsze pyta-
                                                                                          nie ‒ co musiało się wydarzyć, że władca, któ-
                                                                                          ry osiągnął tyle sukcesów w polityce zewnętrz-
                                                                                          nej  i  który  potrafił  zawierać  korzystne  sojusze
                                                                                          dla ustabilizowania pozycji państwa, musiał na-
                                                                                          gle uciekać z ojczyzny i umierać w niesławie na
                                                                                          wygnaniu? Co zdarzyło się w Polsce w latach
                                                                                          1077-1079? Pozostają domysły, na które nie moż-
                                                                                          na znaleźć żadnej odpowiedzi we wszystkich do-
                                                                                          stępnych źródłach. Trudno jednak oprzeć się wra-
                                                                                          żeniu, że los Bolesława nieodwracalnie splótł się
                Początkowo wmieszanie się Bolesława w spór   czął surowo karać winnych i podejrzanych. Nie-  z losami papieża Grzegorza VII. Wystarczy zesta-
              między europejskimi potęgami dało spodziewa-  prawdziwa jest wersja, że przyczyną prześlado-  wić daty: 1076 r. ‒ koronacja Bolesława, szczyt
              ne efekty. Śmiały stoczył dwie zwycięskie wojny   wań była niewierność małżonek rycerzy, którzy   jego powodzenia; 1077 r. ‒ największy triumf pa-
              z Czechami i ostatecznie potwierdził panowanie   ruszyli z Bolesławem na Kijów. Gdyby tak bo-  pieża w walce z cesarstwem; 1079 r. ‒ upadek
              Polski nad Śląskiem, a cesarz musiał powstrzy-  wiem było, biskup Stanisław nie poniósłby kary.   Bolesława, 1081 r. ‒ śmierć króla; 1084 r. ‒ upa-
              mać się od interwencji z obawy przed opozycją   Za co skazany został na obcięcie nóg i rąk   dek Grzegorza VII. Trudno w tym momencie nie
              w Niemczech. Jeszcze większe sukcesy przyniósł   późniejszy święty? Według większości kronika-  zauważyć, że dla cesarza klęska polskiego wład-
              sojusz z papieżem. W 1075 r. zostało odnowione   rzy ‒ osób wywodzących się ze stanu duchow-  cy okazała się darem losu. Czy tylko wykorzystał
              arcybiskupstwo w Gnieźnie, a w roku           nego ‒ za napominanie króla, by po-  okazję, czy też ją stworzył? ‒ na to pytanie histo-
              1076 Bolesław II Śmiały został ko-             wściągnął  swój  gniew.  Jednak  i  to   rycy również nie znają odpowiedzi...
              ronowany  na  króla  Polski.  Po  40           prawdopodobnie nie było przyczy-
              latach  przerwy  państwo  polskie              ną tak nagłej kary wymierzonej bi-    Relikwiarz na głowę św. Stanisława
              znów stawało się w pełni suweren-              skupowi przez króla. Jedynie żyją-
              ne i niezależne od innych władców.              cy niewiele lat później Gall Ano-   Święty Stanisław, M. Szczepańczyk, XVI w.
                I  w  tym  samym  momencie,                   nim napisał, że nie będzie bronił
              u szczytu sławy i powodzenia, spo-             „biskupa-zdrajcy”. Ze słów tych wy-
              tkała  Bolesława  klęska.  Wszyst-             ciągnięto wniosek, że święty Stani-
              ko zaczęło się od drugiej wyprawy kijowskiej   sław w rzeczywistości był członkiem spisku (być
              w 1077 r. Król nie chciał brać udziału w tej woj-  może nawet i jego przywódcą). Rzecz w tym, że
              nie, jednak nie mógł odmówić papieżowi, który   nie wiemy, w jakim znaczeniu Gall użył słowa
              wspierał wypędzonego z Rusi Izasława. Polacy   „zdrajca”. Zdrajca kogo? Czego? Kraju? Króla?
              zdobyli Kijów, Izasław zasiadł na tronie (ale przy   Może biskup spiskował przeciw królowi, a może
              okazji został publicznie upokorzony przez Śmia-  tylko ukrywał jego wrogów, może wzywał do opo-
              łego, który wytargał wuja za brodę).   ru wobec prześladowań, a być może jedynie gro-
                Nie wiadomo, co tak naprawdę wydarzyło się   ził klątwą.
              w Polsce w latach 1077‒1079. Wiadomo na pew-  W każdym razie niedługo po śmierci Stanisła-
              no, że w roku 1079 śmierć z królewskiego rozka-  wa Bolesław musiał uciekać z kraju. Zmarł dwa
              zu poniósł biskup Stanisław i wkrótce potem król   lata później, w 1081 r., na wygnaniu. Nieznane
              Bolesław II musiał uciekać z kraju.   są miejsca jego śmierci i pochówku. Data też nie
                Zapewne podczas wyprawy Śmiałego na Ki-  jest do końca pewna, bowiem przez lata istniała
              jów w Polsce zawiązany został spisek. Król za-  hipoteza, że jeszcze długo po ucieczce z Polski



                                             Św. Stanisław ze Szczepanowa (ok. 1030-1079)

                 Bardzo niewiele wiemy o życiu świętego Stanisława przed jego męczeńską śmiercią. I nie ma w tym nic dziwnego. Dla Kościoła i wiernych najważniejsze jest
              męczeństwo świętego, a nie to na przykład, w jaki sposób zarządzał swoim biskupstwem. W 1072 r. został biskupem, a w 1079 r. wdał się w spór z królem
              Bolesławem Śmiałym i poniósł śmierć przez obcięcie członków. Natychmiast zaczęto otaczać go kultem. Podczas rozbicia dzielnicowego (patrz: s. 10) zrodzi-
              ła się legenda, że podział Polski to kara za poćwiartowanie ciała męczennika, a Polska się odrodzi, gdy jego członki znów cudownie się zrosną. W 1253 r.  bi-
              skup Stanisław został ogłoszony świętym Kościoła katolickiego. Przed jego trumną w katedrze na Wawelu odbywały się koronacje królów polskich. Od
              1963 r. jest obok św. Wojciecha i Matki Boskiej jednym z najważniejszych patronów Polski. Miejscem kultu świętego Stanisława jest krakowski kościół na
              Skałce, w którym (według legendy) miał zginąć. W kościele na Skałce znajduje się także Krypta Zasłużonych, w której spoczywa wiele ważnych postaci
              polskiej kultury i nauki.



                                                                                                                           9
              Bolesław II Śmiały lub Szczodry (ok. 1042–1081 lub 1082)
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12