Page 6 - demo ksiazki

Król i BisKUP

Bolesław ii Śmiały lub szczodry

(ok. 1042–1081 lub 1082)

Władca Polski od 1058 r., od 1076 r. – król. sojusznik papieża w jego sporze
z cesarstwem, zwycięski wódz i zręczny dyplomata. U szczytu sławy i powodzenia

wygnany z kraju, zmarł na obczyźnie.

ywot żadnego z władców Polski
nie jest tak tajemniczy, jak życio-
rys Bolesława Śmiałego. Gdzie
i kiedy zmarł? Dlaczego jego
Żpanowanie zakończyło się wy-
gnaniem z kraju? Czy było ono wynikiem wy-
łącznie wewnętrznego buntu polskich możno-
władców, czy też odbyło się przy współudzia-
le wsparcia z zewnątrz? Co wywołało konflikt
króla z biskupem Stanisławem? Za co władca
ukarał biskupa śmiercią? Wszystkie te pyta-
nia sprowadzają się do jednego ‒ z jakiego po-
wodu niezwykle obiecujące panowanie mło-
dego władcy, śmiało kroczącego drogą swo-
jego wielkiego dziada i imiennika Bolesława
Chrobrego, zakończyło się klęską? Należy do
niego dodać jeszcze drugie, niezwykle istot-
ne dla polskiego Kościoła ‒ czy biskup Stani-
sław ze Szczepanowa, od 1253 r. święty i je-
den z patronów Polski, był zdrajcą kraju? Na
te pytania historycy nigdy już nie poznają od-
powiedzi. Pozostaną jedynie skazani na domy-
sły, hipotezy i interpretację źródeł.
Bolesław II objął władzę w wieku ok. 16 lat
w 1058 r., po śmierci ojca ‒ Kazimierza Odnowi-
ciela. Odziedziczył kraj, który już dawno podniósł
się z klęski lat 1031‒1039, ale daleko mu było do
potęgi z czasów Chrobrego, a nawet Mieszka I.
Młody książę pragnął zmienić tę sytuację.
Początkowo los mu sprzyjał. Mając świado-
mość, że nie można równocześnie prowadzić
walk na kilku frontach (co stało się przyczy-
ną klęski Polski po śmierci Chrobrego), oparł
swoją politykę na sojuszu z Węgrami i Rusią.  Bolesław Śmiały, J. Matejko, 1892 r.
Już w 1060 roku (mając 18 lat) interweniował
na Węgrzech, by osadzić na tronie węgier- Jeszcze większe sukcesy odnosił na are- nie postępowali Bolesław Chrobry i jego syn
skim władcę przychylnego Polsce. Potem jesz- nie europejskiej. W tym czasie toczył się spór Mieszko II. Cesarz ‒ bezpośredni i potężny są-
cze dwukrotnie (w latach: 1064 i 1074) podej- o władzę między cesarzem a papieżem. Bole- siad ‒ stanowił potencjalne zagrożenie i wszy-
mował takie działania, za każdym razem z po- sław jednoznacznie opowiedział się po stronie scy pierwsi Piastowie starali się wykorzystać
żądanym skutkiem. Podobnie w latach 1069 papieża, pozyskując dla tej idei swoich sprzy- każdą okazję, by go osłabić. Taka polityka mo-
i 1077 zdobył Kijów i osadził na tronie Rusi mierzeńców z Węgier. Już Mieszko I, choć no- gła przynosić pożądane rezultaty, ale była też
swojego wuja Izasława (za drugim razem uczy- sił tytuł cesarskiego sojusznika, po śmierci Ot- ryzykowna, o czym świadczą losy Polski w la-
nił to niechętnie, na osobistą prośbę papieża). tona I wsparł opozycję w Niemczech. Podob- tach 1031‒1039.

8 Bolesław II Śmiały lub Szczodry (ok. 1042–1081 lub 1082)