Page 2 - demo ksiazki

PiErWszy Władca

Mieszko i (935–992)

Książę Polan, pierwszy polski władca, założyciel dynastii Piastów. Władzę

sprawował od ok. 960 roku, w 966 roku przyjął chrzest, co było równoznaczne
z wprowadzeniem chrześcijaństwa w całym kraju i włączeniem Polski do Europy.

zieciństwo Mieszka I znamy
tylko z legend przekazanych
przez żyjącego sto pięćdzie-
siąt lat później kronikarza
DGalla Anonima. Z tego sa-
mego źródła znamy również imiona przodków
Mieszka. Ani jego ojciec, ani dziad nie zosta-
li wymienieni w żadnej wcześniejszej kronice.
Także ich państwo nie wydawało się kronika-
rzom warte wzmianki. Sytuacja zmieniła się
wraz z pojawieniem się Mieszka. Relacje na
jego temat znajdujemy u żydowskiego podróż-
nika Ibrahima ibn Jakuba, w kronikach Widu-
kinda oraz Thietmara. Jednoznacznie świad-
czy to o roli, jaką władca młodego państwa
zaczął odgrywać w Europie.
Po swym ojcu odziedziczył Mieszko pań-
stwo, rozpościerające się na terenach obecnej
Wielkopolski i Kujaw, a zapewne także Pomo-
rza Gdańskiego i Mazowsza. Od początków
panowania walczył o zachowanie i powięk-
szenie tych zdobyczy. Umierając, pozostawił
synom kraj w granicach zbliżonych do obec-
nych granic Polski.
Wiek X to czas powolnego tworzenia się
Europy w znanym nam kształcie. Różne na-
rody walczyły o swoje miejsce na kontynen-
cie. Państwo Polan, zagrożone ze wszystkich
stron, stanowiło też zagrożenie dla państw są-
siednich. Nie tylko Polanie starali się wywal-
czyć dla siebie dogodną pozycję w Europie.
Wiele z ówczesnych plemion zniknęło niemal
bez śladu, niektóre zostały utrwalone w po-
zostawionych po sobie pieśniach i obrzędach.
 Mieszko I, J. Matejko, 1892 r.

Przodkowie Mieszka I
Według Galla Anonima:
Siemowit młodość swą spędzał oddając się pracy i służbie rycerskiej, zdobył sobie rozgłos zacnością i zaszczytną sławę oraz granice swego księstwa
rozszerzył dalej niż ktokolwiek przed nim. Po jego śmierci na tronie zasiadł syn jego, Leszek, który cnotami rycerskimi dorównał ojcu w dzielności i od-
wadze. Po śmierci Leszka nastąpił Siemomysł, jego syn, który pamięć rodziców potroił. Ten zaś Siemomysł spłodził wielkiego i sławnego Mieszka, któ-
ry przez 7 lat od urodzenia był ślepy.
Informacja o ślepocie Mieszka to typowa legenda z morałem – odzyskaniu wzroku w dzieciństwie odpowiada przyjęcie chrztu w wieku doj-
rzałym (ślepota cielesna – ślepota duchowa). Mimo tych legendarnych wstawek, uważano informacje podawane przez Galla za wiarygodne. Na
pewno zgodne były z tradycją panującą na dworze, a tej można zaufać. Ludzie tamtych czasów doskonale pamiętali nawet swych prapradziadów.

4 Mieszko I (935–992)