Page 6 - demo ksiazki

Historia Adama i Ewy w sztuce

Stworzenie Ewy,
fresk autorstwa
Michała Anio-
ła, znajdujący się
w Kaplicy Syk-
styńskiej w Waty-
kanie

Biblia w kulturze Biblia w kulturze Wygnanie z raju

Masaccia,
z Kaplicy
Brancaccich
w kościele Santa
Maria del Carmi-
8 ne we Florencji

Stworzenie Ewy

To kolejny z fresków Michała Anioła z Kaplicy Sykstyńskiej. Ewa nie zostaje na tym
malowidle stworzona z żebra Adama — wyłania się bowiem zza sylwetki śpiącego
mężczyzny. Bóg zachęca gestem kobietę, by wstała. Ta wydaje się zdziwiona, o czym
świadczą jej otwarte usta. Idzie niepewnym krokiem, czyni gest dziękczynny wobec
Stwórcy — starszego pana z siwą brodą, odzianego w purpurową szatę, na którą
narzucono zwiewne, błękitne okrycie. Wizja Boga jako czcigodnego, siwobrodego
starca jest zgodna z tradycją. Adam i Ewa są nadzy, Ewa jest blondynką, Adam ma
rude włosy. W tle zarysowano rajski krajobraz, jednak Michał Anioł, który nie lubił
malować pejzaży, lecz ludzi, nie skupił się na nim. Dlatego przyroda nie wydaje się tu
bujna, jak np. na obrazach innych twórców, lecz jałowa. Fresk Stworzenie Ewy uważa
się za wierniejszy biblijnemu opisowi niż Stworzenie Adama.
Sklepienie Kaplicy Sykstyńskiej zdobią jeszcze inne, mniej znane malowidła,
prezentujące również sceny biblijne, w sumie jest ich na sklepieniu jest dziewięć.
Krążyły legendy o tym, w jak niewygodnej pozycji i z jakimi poświęceniem mistrz
wykonywał swoje dzieło. Badania wykazały, że miał jednak pomocników.

Wygnanie z raju Masaccia
Poruszający fresk młodego włoskiego malarza z I połowy XV wieku pokazuje
wygnanych z Edenu pierwszych rodziców. Przekroczyli już bramy raju i wchodzą
w nieprzyjazny świat, są nadzy, na obliczu Ewy maluje się rozpacz, Adam zasłania
sobie twarz. Oboje wiedzą, co czeka ich na świecie, wiedzą, że do krainy wiecznej
szczęśliwości nie ma powrotu. Za nimi anioł z mieczem, zapewne pilnujący, by wyszli
w świat i strzegący dostępu do raju.
Artysta oddał niezwykłe emocje i kontrast pomiędzy rajskim a ziemskim życiem.
Scena ma niesłychany dramatyzm, który porusza do dziś, mimo upływu wieków.
Masaccio na tle malarzy swojej epoki był prekursorem w dziedzinie perspektywy
i operowania światłem, a jego postaci odróżniała od tych znanych z malarstwa
gotyku pewna realistyczność emocji i ciał. Nie były to postaci uduchowione, lecz
ludzie z krwi i kości. Wygnanie z raju i nam, współczesnym, jawi się jako studium
emocji. Można je podziwiać we fl orenckim kościele Santa Maria del Carmine.