Page 3 - demo ksiazki
P. 3

O Adamie i Ewie groteskowo —         w konwencji żartu, a styl, jakim wypowia-  wielokrotnie. Faktem pozostaje, że
              w Teatrzyku „Zielona Gęś”              dają się bohaterowie biblijnej historii jest   Gałczyński był człowiekiem i twórcą
                                                     potoczny… To także typowe dla groteski.  przekornym, skłonnym do kpin ze
                Konstanty Ildefons Gałczyński, prócz   Inny fragment tekstów »Zielonej Gęsi«,   świętości (dyskutowano m.in., czy w tej
              wierszy lirycznych, pisał też utwory   nawiązujący do Biblii to Osiem dni     konwencji utrzymane są jego poetyckie
              groteskowe, m.in. zasłynął absurdalnymi   stworzenia. W humorystyczny klimat   westchnienia do świętego patrona), ale
              humoreskami z cyklu Teatrzyk »Zielona   stwarza zarówno dodanie ósmego dnia   też znanym z lirycznie religijnych wierszy
              Gęś«. W jednej z nich opisał zabawną   stworzenia do biblijnej historii, jak   czy utworów, podszytych metafi zycz-
              scenkę z raju, będącą reinterpretacją   i wplecenie w krąg boskiej kreacji    nym niepokojem (Matka Boska Stala-
              biblijnej opowieści o Adamie i Ewie.   komicznych postaci, wymyślonych przez   gów, Notatki z nieudanych rekolekcji
              W jego wersji żarłoczna Ewa nie dzieli   Gałczyńskiego (Pies Fafi k czy Osiołek   paryskich). Niewątpliwie do groteskowe-
              się owocem ze swoim mężem, mimo        Porfi rion).                            go nurtu z religią w tle należą przytoczo-
              podpowiedzi Węża, będącego uosobie-      Także określenie Boskiego odpoczyn-  ne scenki z »Zielonej Gęsi«.
              niem szatana. Sama łapczywie zjada     ku, na pamiątkę którego czci się dzień   Nie tylko Gałczyński, również Agniesz-
              jabłko, co powoduje daleko idące       święty, jako przerwy jest groteskowe.   ka Osiecka, autorka świetnych popular-
              konsekwencje, podsumowane zabaw-       Pomieszanie stylów to przecież jedna   nych tekstów piosenek, odważyła się
              nym zdaniem: cała Biblia na nic. Bo czyż   z cech groteski.                   mówić w konwencji humorystycznej
              Adam mógłby być ukarany przez Boga       Komiczne jest również włączenie      o Biblii… I jedną ze swoich piosenek (pt.
              za grzech, którego nie popełnił i wygna-  w cykl Boskiego stwarzania wydarzeń ze   Adam i Ewa) poświęciła właśnie parze
              ny z raju, czyż Ewie można by zarzucać   sfery kultury — teatru czy premiery   pierwszych ludzi. Autorka kładzie, inaczej
              ściągnięcie nieszczęścia na ukochanego   przedstawienia. Co ciekawe, premiera   niż Gałczyński, nacisk na podzielenie się
              mężczyznę i ludzkość, skoro w tej wersji   polskiej sztuki bezpośrednio poprzedza   przez parę rajskim jabłkiem. Traktuje to
              nie namawia go do grzechu, lecz sama   kosmiczny defi cyt i nudę, a w następ-  podzielenie się jako praprzyczynę
              grzeszy… przede wszystkim łakom-       stwie koniec świata (taki układ wydarzeń   wszelkich podziałów i eksponuje (z przy-
              stwem?! Uczynienie z grzechu pierwo-   można odczytać jako kpinę). Bezpośred-  mrużeniem oka) ten rozkoszny podział
              rodnego, tak ważnego w biblijnej historii,   nio po ósmym dniu stworzenia następują  płci. Również rezygnuje zatem z powagi
              przedmiotem żartu, uczynienie Węża     trąby, zwiastujące kres dziejów, tak więc   biblijnego tekstu i dokonuje jego reinter-
              i Adama świadomymi dalszego ciągu      historia Ziemi i ludzkości jest w ujęciu   pretacji.
              historii, wyeksponowanie żarłoczności,   Gałczyńskiego groteskowo krótka.       Żartobliwym nawiązaniem do proble-
              a nie nieposłuszeństwa i kusicielstwa   Stworzenie zmierza ku końcowi świata,   matyki stworzenia świata przez Boga
              Ewy, przerysowanie jej apetytu to      a sztuka tylko ten kres przyspiesza —   jest też Dusiołek Bolesława Leśmiana.
              elementy absurdalne i groteskowe       zdaje się mówić Gałczyński poprzez swój   Ten pozornie błahy, lekki, stylizowany na
              w napisanym w 1946 roku utworze        tekst.                                 ludową balladę utwór porusza poważny    5
              Gałczyńskiego…                           Co ciekawe, chyba tylko autor grote-  problem obecności zła w stworzonym
                Cechą groteski jest także przemiesza-  skowej sztuki (sztuczki?) może sobie   przez Boga świecie (tą problematyką
              nie stylów, patosu i absurdu, powagi   pozwolić na utwór sceniczny praktycznie   zajmowali się teolodzy i fi lozofowie,
              i żartu.                               pozbawiony dialogów i przewagę tekstu   rozważając kwestie teodycei). W wierszu
                Biblia to tekst poważny, dla Żydów   pobocznego nad głównym, który          padają słowa:
              i chrześcijan święty; to tekst literacki,   generalnie w scenie Ośmiu dni stworze-
              charakteryzujący się podniosłym,       nia nie występuje. Mocna reinterpretacja   Rzekł Bajdała do Boga:
              uroczystym tonem… Tematy biblijne to   Biblii, podszyta kpiną, a może i bluźnier-  O, rety — olaboga!
              tematy poważne, istotne, kwestia       stwem czy niewinna, a może niepotrzeb-   Nie dość ci, żeś potworzył mnie,
              grzechu pierworodnego to podstawowy    na zabawa? — z tym pytaniem można                    szkapę i wołka,          Historia Adama i Ewy w literaturze
              temat teologiczny, fi lozofi czny. Tymcza-  i dziś pozostawić fanów twórczości    Jeszcześ musiał takiego zmajstrować
              sem Gałczyński mówi o grzechu pierwo-  Gałczyńskiego, o którego głębokiej                   Dusiołka?
              rodnym lekko, z przymrużeniem oka,     wierze bądź jej braku rozpisywano się już


                                                                                                                  Wypędzenie
                                                                                                                  z raju, fresk
                                                                                                                  autorstwa
                                                                                                                  Michała
                                                                                                                  Anioła, ok.
                                                                                                                  1475-1564 r.,
                                                                                                                  znajdujący
                                                                                                                  się w Kaplicy
                                                                                                                  Sykstyńskiej
                                                                                                                  w Watykanie
   1   2   3   4   5   6   7   8