Page 8 - demo ksiazki

Wojenną postać, którą pogrzebany
Duński monarcha za życia przybierał?
Zaklinam cię na Boga: odpowiadaj.

marcelluS
To mu się nie podoba.

BernardO
Patrz, odchodzi.

hOracY
Stój! Mów; zaklinam cię: mów.
Duch znika.

marcelluS
Już go nie ma.

BernardO
I cóż, Horacy? Pobladłeś, drżysz cały.
Może nam powiesz, że to urojenie?
Co myślisz o tym?

hOracY
Bóg świadkiem, że nigdy
Nie byłbym temu wierzył, gdyby nie to
Tak jawne, dotykalne przeświadczenie
Własnych mych oczu.

marcelluS
Nie jest to widmo
Podobne, powiedz, do zmarłego króla?

hOracY
Jak ty do siebie. Taką właśnie zbroję
Miał wtedy, kiedy Norweżczyka pobił:
Tak samo, pomnę, marszczył czoło wtedy, duch ojca
Kiedy po bitwie zaciętej na lodach hamleta:
Wygląd.
Rozbił tabory Polaków. Rzecz dziwna!
8 9