Page 19 - demo ksiazki

Ach! gdybyście mnie podali
Choćby dwa pszenicy ziarka!

CHÓR
Ach, jak go pragnienie pali!
Gdyby mała wody miarka!
Ach, gdybyśmy mu podali
Choćby dwa pszenicy ziarka!

Ptactwo noc- CHÓR PTAKÓW NOCNYCH
ne to podda-
ni złego pana, [240 ] Darmo żebrze, darmo płacze:
których ten bił My tu czarnym korowodem,
i morzył gło-
dem. Sowy, kruki i puchacze,
Niegdyś, panku, sługi twoje,
Któreś ty pomorzył głodem,
Zjemy pokarmy, wypijem napoje.
Hej, sowy, puchacze, kruki,
Szponami, krzywymi dzioby
Ptaki – daw-
ni poddani dzie- Szarpajmy jadło na sztuki!
dzica, nie po-
zwalają pomóc Chociażbyś trzymał już w gębie
duchowi, bro- [250] I tam ja szponę zagłębię;
niąc do niego
dostępu. Odpła- Dostanę aż do wątroby.
cają mu się te-
raz za to, jak ich
kiedyś bez li- Nie znałeś litości, panie!
tości „pomo-
rzył głodem”. Hej, sowy, puchacze, kruki,
Nie pomaga to, I my nie znajmy litości:
że teraz zwra-
ca się do nich Szarpajmy jadło na sztuki,
„dzieci”.
A kiedy jadła nie stanie,
Szarpajmy ciało na sztuki,
Niechaj nagie świecą kości.

Kruk to paro-
bek, dawny słu- KRUK
ga pana. Kiedy
cierpiał straszny Nie lubisz umierać z głodu!
głód, zerwał kil- [260] A pomnisz, jak raz w jesieni
ka jabłek z sadu
dziedzica. Ten Wszedłem do twego ogrodu?
– za karę – zbił Gruszka dojrzewa, jabłko się czerwieni;
go straszliwie,
czego parobek Trzy dni nic nie miałem w ustach,
nie przeżył.

22 23