Page 3 - demo ksiazki
P. 3
Choć miał serce bijące
jak i u innych ludzi,
nie poczuł, jak Bóg w sercu
przeciąga się i budzi.
Miał jeszcze księgę starą,
pisaną mądrze z głupia:
niechaj radości zamrą –
czuwaj, duszo biskupia!
– Słuchał dzwonów w południe,
później wdychał kadzidło.
patrzał w złote ołtarze –
aż mu wszystko obrzydło.
Więc był smutny i gorzki
w swym fioletowym sercu –
klękały przed nim babki
na dużym pstrym kobiercu.
Łzy mu z oczu kapały –
same płatki fiołków!
Dziwiły się z ołtarzy
grona głupich aniołków.
Był raz biskup fiołkowy,
nie wznosił nigdy czoła,
gęsto porosły fiołki
w cieniu murów kościoła.
Był raz biskup fiołkowy.
A może go nie było?
A może się to fiołkom
pod murami przyśniło?
~ 6 ~ 7 ~
~
~ 6 ~ 7 ~ ~
