Page 4 - demo ksiazki

– Co robisz? – spytał mój najlepszy przyjaciel,
biegnąc w moją stronę. Banjo był małym bisz-

koptowym labradorem i lubił myśleć o sobie jako

o najmądrzejszym psie opiekunie. Dobrze, że Katie

nauczyła mnie cierpliwości, bo Banjo potrafił być
bardzo irytujący. Na szczęście chętnie dzielił się

wszystkimi smakołykami.

– Ciii! – odparłem. – Ukrywam się. Nie wi-

dzisz? – Zaśmiałem się do siebie i zamerdałem
ogonem.

Ale wtedy stało się coś dziwnego – gdy wyjrza-

łem, okazało się, że Katie zmierza w naszą stronę.

Tak jakby… mnie widziała! A to przecież niemoż-
liwe. Szybko się schyliłem i Katie zniknęła z zasię-

gu mojego wzroku.

– Och, Buddy. – Banjo polizał mnie po uchu. – Nie

możesz się schować za kępą trawy. Jesteś za duży!
– Owszem, mogę! – odparłem. – Spójrz. – Zniży-

łem pysk aż do samej ziemi. – Nie widzę Katie.

Teraz Banjo już cały trząsł się ze śmiechu.

6