Page 14 - Demo_ksiazki
P. 14

BOLESŁAW PRUS

                                 KATARYNKA





                                  AUTOR: BOLESŁAW PRUS
                                           (1847-1912)

           Bolesław Prus to pseudonim Aleksandra Głowackiego, jednego z najbardziej
           znanych i cenionych polskich pisarzy II połowy XIX wieku. Autor Kataryn-
           ki żył w czasach, gdy Polska znajdowała się pod zaborami. Nasi rodacy walczy-
           li o wolność w powstaniu styczniowym 1863 r. W takim patriotycznym duchu
           został wychowany Aleksander, który w wieku 16 lat przerwał naukę w gimna-
           zjum w Kielcach, aby wziąć udział w walkach. Został ranny i wzięty do niewo-
           li, z której udało mu się wydostać m.in. dzięki młodemu wiekowi i protekcji.
           Przyszły pisarz był zafascynowany matematyką i marzył o pracy naukowej. Po
           ukończeniu gimnazjum studiował w Szkole Głównej w Warszawie na Wydzia-
           le Matematyczno-Fizycznym, a potem w Instytucie Rolniczo-Leśnym w Puła-
           wach. Z powodu braku pieniędzy na dalsze kształcenie, podejmował się wielu
           zajęć, m.in. pracował jako korepetytor, był robotnikiem, pisał artykuły i felieto-
           ny do gazet. Kształcił się samodzielnie, poszerzając wiedzę z książek, a dzienni-
           karstwo zaczęło pasjonować go na tyle, że stał się znanym i cenionym felietoni-
           stą.
             Prus był mistrzem pióra, a jego wielki talent przejawił się najpierw w nowe-
           lach, takich jak Michałko (1880), Antek (1881), Katarynka (1881), Kamizelka
           (1882), a z czasem także w powieściach. Pierwszą z nich była Placówka (1885),
           kolejną Lalka, następnie Emancypantki (1894), Faraon (1897) – powieść o te-
           matyce historycznej, jak również nowele filozoficzne, np. Z legend dawnego
           Egiptu (1888). Pisarz dużo podróżował po kraju i bardzo interesował się pro-
           blemami społecznymi. W swoich utworach opisywał ciężki los ludzi ubogich,
           skrzywdzonych chłopskich i robotniczych dzieci pozbawionych możliwości
           kształcenia się i rozwoju. Obserwował społeczeństwo, krytykował próżniac-
           two i egoizm bogatych. W 1895 r. wyjechał za granicę, a trasa tej podróży wio-
           dła przez Drezno, Karlsbad, Stuttgart, Raperswill i Paryż. Trzy lata później był
           w Galicji – w Krakowie i we Lwowie. Zmarł nagle w 1912 r., a jego pogrzeb był
           ogromną manifestacją patriotyczną.
   9   10   11   12   13   14   15   16