Page 10 - Demo_ksiazki

Sprawa obecna była zawikłana. Pan Tomasz im więcej
wczytywał się w papiery, tym bardziej zapalał się. W emery-

cie ocknął się adwokat. Nie wychodził już z mieszkania, nie

sprawdzał, czy starto kurz w salonach, tylko zamknięty w swo-

im gabinecie czytał dokumenty i notował.

Wieczorem stary lokaj mecenasa przyszedł z codzien-
nym raportem. Doniósł, że pani doktorowa wyjechała z dzieć-

mi na letnie mieszkanie, że zepsuł się wodociąg, że odźwier-

ny Kazimierz zrobił awanturę ze stójkowym i poszedł na ty-

dzień – do kozy. Zapytał w końcu: czy pan mecenas nie zechce

widzieć się z nowo przyjętym stróżem?…
Ale mecenas, pochylony nad papierami, palił cygaro,

puszczał kółka dymu, a na wiernego sługę nawet nie spojrzał.

Na drugi dzień pan Tomasz jeszcze siedział nad aktami;

około drugiej zjadł obiad i znowu siedział. Jego rumiana twarz

i szpakowate faworyty na szafirowym tle pokojowego obicia

przypominały „studia z natury”. Matka ociemniałej dziewczyn-
ki i jej wspólniczka robiąca pończochy na maszynie podziwia-

ły mecenasa i mówiły, że wygląda na czerstwego wdowca, który

ma zwyczaj od rana do wieczora drzemać nad biurkiem.

Tymczasem mecenas, choć przymykał oczy, nie drzemał

wcale, tylko rozmyślał nad sprawą.

Obywatel X w roku 1872 zapisał swemu siostrzeńcowi fol-

wark, a w roku 1875 – synowcowi kamienicę. Synowiec twierdził,