Page 7 - demo_ksiazki

Uspokajam je, jak

umiem. Dałem po

karmelku. Nic.

Dałem po drugim –

nie pomaga.

Dopiero przy wiśnio-

wych konfiturach do-

wiedziałem się coś nie-

coś. Perełka nie żyła.

– Ha, moje dziewuszki – powiadam. –

Na to już nic poradzić nie można!

– A co będzie z Metką? – pyta mnie Wi-

sia i znów w płacz.

– Tak, co z Metką? – powtarza Zosia

przez łzy.

– Jaką znów Metką? – dziwię się, bo

o żadnej Metce nie słyszałem jako żywo.

Okazało się, że Perełka miała cór-

kę, że tę córkę, tak czarną jak i jej

matka, dziewuszki nazwały już

Metką, że ta właśnie Metka

ma dopiero trzy dni, o kar-

mieniu jej smoczkiem nie ma

mowy i że wobec tego jest tak

prawie, jakby już było po Metce!

9