Page 20 - demo ksiazki

Vladek aż westchnął z wrażenia. Patrzył, jak jego

ojciec przenosi ciężki mebel na drugi koniec poko-

ju i ustawia go obok stojącego zegara, należącego do
dziadka.

– Tadam! – zawołał Smoczysław, kłaniając się za-
maszyście.

Śmiertelina przewróciła oczami.

– Daruj sobie te popisy – zgasiła go. – Nie będzie-
my cię oklaskiwać.

Smoczysławowi zrzedła mina.
– Szkoda – powiedział. – Zawsze marzyłem o ży-

ciu na scenie – mrugnął do Vladka.

Wampirek poczuł, że jego żołądek wywraca się
do góry nogami. Dlaczego jego ojciec to powiedział?

Przecież nie mógł wiedzieć, że razem z Milką mieli

przesłuchanie do szkolnego przedstawienia, prawda?
Ale nawet jeśli Smoczysław miał na myśli coś kon-

kretnego, to nie miał już szansy powiedzieć nic wię-

cej. Śmiertelina zaczynała się niecierpliwić.
– Przestań się wygłupiać, Smoku – warknęła na

męża.

22