Page 8 - demo ksiazki

esteś urocza, mimo że zupełnie nie przypomi-

nasz chrabąszcza.

Niebawem przybyły inne chrabąszcze, mieszkające

w okolicy.

– Przecież ona ma tylko dwie nogi! Wygląda okrop-

nie! – rzekła młoda chrabąszczówna.

– Fe! Jest wyjątkowo brzydka, taka cienka w pasie.
Wygląda zupełnie jak człowiek – dziwiła się inna.

– Ona nie ma rożków – wtrąciła trzecia.

Gdy wszyscy mówili, że dziewczynka jest brzydka,

sam chrabąszcz w końcu zaczął tak sądzić i nie chciał

jej już wcale, odniósł ją na łąkę i posadził na polnym

kwiatku, gdyż nie chciał, by inne chrabąszcze wyśmie-

wały się z niego i jego wybranki. Kruszynka szlocha-

ła rozżalona, że chrabąszcze, uważają ją za brzydkie

stworzenie. Dotychczas była przecież najpiękniejszą
istotką, jaką można było sobie wyobrazić.

Dziewczynka całe lato spędziła samotnie w ogrom-

nym lesie. Z trawy uplotła sobie wygodne łóżeczko,

które zawiesiła pod liściem koniczyny, by ten chronił

ją przed deszczem. Kruszynka niewiele jadła, żywiła

się sokiem z kwiatów i piła poranną rosę.

Jednak ciepła pora roku trwała krótko i wreszcie na-
deszła złota jesień, a po niej straszna, mroźna zima.

8