Page 19 - demo ksiazki

W pewnym momencie ukazała mu się Matuja. Miała dłu-
gie, srebrzyste włosy i głos podobny do szumu drzew.

– Nie bój się, chłopcze. Wiele lat temu obiecałam twej

matce twoje szczęście i teraz dopełnię tej obietnicy! Jestem

tu po to, by pomóc ci spełnić twe przeznaczenie. Rób, co po-

wiem, a wkrótce będziesz szczęśliwy.
Najpierw Matuja kazała chłopakowi wziąć do ręki

skrzynkę, którą przed laty dała jego matce.

– Weź też i ten patyk – tłumaczyła. – Tu masz siedem
mych włosów. Sześć umocuj na skrzynce, a ostatni przywiąż

do swego kijka. Świetnie! – pochwaliła, widząc, jak Bachta-

ło ze wszystkim znakomicie się uporał. – Teraz daj mi ją do

ręki.

Bukowa Pani wzięła przedmiot w swe, podobne do li-
ści dłonie, i zaśmiała się do środka

skrzynki. Następnie zapłakała nad

nim tak, że do wnętrza skrzyn-

ki wpadło kilka łez. Zrobiw-
szy to, podała skrzynecz-

kę zdumionemu tym

wszystkim Bachtale.

~~ 21 ~~