Page 17 - demo ksiazki

Poszedł więc Bachtało. Szedł lasem, szedł polem, szedł
ugorem, szedł i szedł, szedł długo, wciąż przed siebie. Nie-

stety, jakoś nigdzie swego szczęścia znaleźć nie mógł...

Któregoś dnia doszedł do polany, na której mieszkał Le-

śny Król. A mówiono o nim, że obdarzy szczęściem tego, kto

zrobi coś takiego, czego jeszcze na świecie nie było.
– Ano spróbuję – rzekł po namyśle młodzian i poszedł na

środek polany, na której był rozstawiony wielki czerwony

namiot. To właśnie w nim mieszkał król ze swą rodziną.
Chłopak wszedł do królewskiego namiotu, pięknie się

przywitał, a potem tak powiedział:

– Jestem Cygan Bachtało i przychodzę do ciebie, królu,

po szczęście, ale nim zdołał dopowiedzieć zdanie do końca,

słudzy Leśnego Króla złapali go, wynieśli z namiotu i zosta-
wili poza polaną.

– Jak śmiesz?! – mówili zgorszeni. – Nasz król codziennie

słucha leśnego szumu i, pod żadnym pozorem, nie można

mu przeszkadzać! Jak masz jakąś sprawę, przyjdź z nią ju-
tro rano.

Powiedziawszy to, odeszli, zostawiając chłopaka samego.

Włóczył się więc po lesie Bachtało, chodził tu i tam, aż wie-

czorem znalazł się przy jeziorze.
Traf chciał, że właśnie w nim zażywała wieczornej kąpie-

li córka Leśnego Króla.

~~ 19 ~~