Page 15 - demo ksiazki

rócił stary do swojej staruchy

I cóż widzi? Pyszny dwór wysoki,

Stara baba na ganku stoi

W sobolowym, kosztownym kubraku,

W czepcu, złotem i srebrem dzierganym,

Naszyjniki z wielkich pereł dźwiga,

Nosi złote pierścienie na palcach,

A na nogach czerwone buciki;

Dookoła służba się uwija,

Baba ludzi za czupryny ciągnie.

Mówi stary do swojej staruchy:

„Witaj, jaśnie wielmożna szlachcianko!

Już ci teraz chyba dogodziłem!”.

Jak nie wrzaśnie starucha na męża:

„Marsz do stajni, służyć za koniucha!”.

15