Page 10 - demo ksiazki

rócił stary do swojej lepianki,

A z lepianki dawnej ani śladu.

Stoi przed nim chata z jasną izbą,

Z murowanym, bielonym kominem,

Z dębowymi, ciosanymi wroty,

Siedzi sobie starucha przy oknie,

Klnie starego na czym świat stoi.

„Durniu – krzyczy – głupi niezdaro!

Wyprosiłeś chatę, ty durniu?

Zaraz wracaj, skłoń się rybce nisko:

Nie chcę dłużej być prostą włościanką,

Chcę być odtąd rodową szlachcianką!”

10