Page 5 - Demo_ksiazki

– Zaraz lecę – pokiwała główką Lotka, chowając pakunek pod
skrzydło. – Kiedyś na święta rozdawał mi i innym dzieciom cu-

kierki. Cieszył się, jak powiedziałam, że dostałam piątkę. Zapra-
szał mnie na naleśniki. Teraz jest jakiś nieswój.

Nikt nie wiedział, ile lat miał Tuptuś, ale musiał być bardzo sta-
ry, bo odkąd mieszkańcy lasu sięgali pamięcią, mieszkał głęboko

pod ziemią, w korzeniach starego dębu, w plątaninie szerszych
i węższych korytarzyków, które pracowicie drążył. Trzy lata temu

w Wigilię było u niego tak gwarno i wesoło, że w lesie aż drżała
ziemia! Cała rodzina krecika kolędowała, a jego córka i syn grali

na instrumentach, więc po puszczy roznosiły się śpiewy, którym
wtórowały melodie skrzypiec i pianina. Ale kiedyś nadchodzi taki

moment, że dzieci rozstają się z rodzicami i ruszają w swoją wła-
sną samodzielną drogę. Rodzina krecika wyjechała bardzo dale-

ko, zaś dziadek, który mawiał, że starych drzew i starych zwierząt
się nie przesadza, bardzo za nimi tęsknił.

Sówka podeszła do kalendarza adwentowego, który zrobiła ra-
zem z mamą. Zostało w nim jeszcze jedno okienko, a gdy zaczy-

nały świąteczne odliczanie, było ich dwadzieścia cztery. Ukrad-
kiem otworzyła papierowe drzwiczki i zjadła znalezioną za nimi

czekoladkę. Była przepyszna! Raptem przyszedł jej do głowy pe-
wien pomysł – napiszę drugi list do Świętego Mikołaja! Co z tego,

że już jutro święta. Każdy list do Mikołaja na pewno zostanie do-
starczony przed Wigilią, tak przecież mówiła jej mama.

Weszła do swojego pokoiku i na karteczce z notesiku nagry-
zmoliła pazurkiem:

5