Page 7 - Demo_ksiazki

Jak głoszą kroniki z tamtych lat, pogromca Krzyża- kiego lasu są martwe pnie drzew, próchniejące,
ków własnoręcznie położył dziesiątki żubrów, zna- pokryte mchami i porostami, stanowiące idealne
komicie i celnie rzucając oszczepem. Pamiątką po siedliska dla bytowania grzybów i bezkręgowców.
tamtych wydarzeniach jest imponujących rozmia- Flora puszczy to wciąż ponad 1000 gatunków ro-
rów Dąb Jagiełły – ogromny spróchniały pień, któ- ślin naczyniowych, w tym 668 gatunków rodzi-
ry „pamięta” królewskie polowania, szczególnie in- mych i około 1500 gatunków grzybów. Drzewa
tensywne przed rozprawą z zakonem krzyżackim. dorastają do wysokości 50 metrów (świerk) i do-
W Białowieży bowiem odbywała się wielka apro- żywają nawet 500 lat (dąb). Pnie o średnicy 2 me-
wizacja zapasów dla szykującego się do bitwy ry- trów nie należą tu do rzadkości. Fauna lasu liczy
cerstwa. Jesienią i zimą 1409 roku odpowiednio ponad 20 tys. gatunków! Knieję zamieszkuje 58
sprawione i zasolone mięso puszczańskich turów, gatunków ssaków, 160 gatunków ptaków i niezli-
żubrów, niedźwiedzi, jeleni, saren, łosi i dzików czone armie owadów.
trafiało do beczek, by latem 1410 roku stanowić
żelazną rezerwę wojskowej diety.
Ostoja leśnej zwierzyny kusiła także innych pol-
skich władców. W Białowieży polował Kazimierz
Jagiellończyk i Zygmunt I Stary, bywał tu rów-
nież Stefan Batory. Za czasów Augusta III Sasa,
w 1752 roku, odbyło się wielkie polowanie upa-
miętnione stojącym do dziś obeliskiem. Użyto
wtedy po raz pierwszy broni palnej. Z królew-
skiej ręki – tylko dla „przyjemności” monarchy –
padły 42 żubry, nie licząc wielu innych zwierząt.

BIOLOGICZNE DZIEDZICTWO
Zanim do Puszczy Białowieskiej przybyli królo-
wie, jej obszar penetrowały plemiona wędrow-
ców z różnych kultur. Świadczą o tym zachowane
w kilku miejscach kurhany. Pierwotni łowcy prze-
dzierali się przez las zwany grądem, czyli zbioro-
wisko dębów, grabów, lip oraz klonów, świer-
ków, wiązów i jesionów, rosnących na żyznych
glebach brunatnych i płowych. Nie omijali sosno-
wo-świerkowych borów, lecz podmokły, bagien-
ny ols (dąb, świerk, olsza, brzoza) stanowił istotną
przeszkodę. Puszcza w okolicach Białowieży dla-
tego jest tak cenna, że od tamtych czasów struk-
tura lasu nie uległa żadnym istotnym zmianom.
Ukształtowała się w procesie wielowiekowej kon-
kurencji gatunków i w zależności od warunków Białowieski dąb
glebowych. Charakterystycznym elementem ta-

BIAŁOWIEŻA 17