Page 9 - demo_ksiazki
P. 9

Zapamiętaj!

                          Kainowe piętno – znamię zbrodniarza, bratobójcy.







                        O ARCE NOEGO I WIELKIM DESZCZU




                                 dam żył dziewięćset trzydzieści lat i miał jeszcze wiele synów i córek. Jego
                                 potomkowie zaludniali ziemię, jednak nieustannie kłócili się ze sobą. Wy-
                        A buchały konflikty i waśnie, a Bóg smucił się, że ludzie postępują nie-

                        godziwie.
                           W końcu rozgniewany rzekł:
                           – Zgładzę z powierzchni ziemi ludzi, zwierzęta i ptaki. Ocalę tylko Noego.
                           Ten szlachetny mężczyzna miał już sześćset lat i żył w wielkiej przyjaźni z Pa-
                        nem.
                           Pewnego dnia, gdy – jak zwykle – odmawiał w domu modlitwę, Bóg powiedział
                        mu, by zbudował wielki statek z drewna.
                           Jakże Noe się zdziwił! Po co mi okręt, jeśli nie zamierzam pływać? – pomyślał
                        i znów usłyszał głos:

                           – Gdy nadejdzie czas, wejdź do środka. Weź ze sobą rodzinę i po jednej pa-
                        rze z każdego gatunku zwierząt, ptaków i wszystkich istot żywych. Nie zapomnij
                        o żywności!
                           – Dlaczego? – spytał przerażony Noe.
                           – Za siedem dni spuszczę na ziemię ulewny deszcz – odparł Bóg. – Ale ty nie
                        musisz się obawiać! – dodał. – Uratuję cię, ponieważ jesteś dobry i sprawiedliwy.
                           Noe wypełnił wszystkie polecenia, które dał mu Pan. Pracował w pocie czo-

                        ła, aż skonstruował mocny okręt, który dziś nazywamy arką. Potem wprowadził
                        na pokład zwierzęta i wniósł żywność i wodę.
                           Znajomi kpili sobie z niego, mówiąc:
                           – Po co ci łódź, skoro mieszkasz na lądzie!
                           Siódmego dnia niebo zmieniło barwę z błękitnej na granatową. Huk piorunów
                        zwiastował nadejście strasznej katastrofy.
                           – Do arki! – krzyknął Noe i ruszył w stronę statku. Gdy wszyscy znaleźli w niej
                        schronienie, zamknął drzwi.
                           Zasłona nieba rozdarła się na dwoje i świat zalała rzęsista ulewa.

                           Padało bez przerwy przez czterdzieści dni i nocy. Wody zakryły najwyższe szczy-
                        ty gór. Zginęli ludzie i wszystkie żywe istoty.


 12                                                       13
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14