Page 7 - demo ksiazki

 Świadek epoki
Krytycy sztuki często podkreślają,
że przestrzenie Vermeera, choć
sprawiają wrażenie naturalnych
i bezpretensjonalnych,
w rzeczywistości były starannie
zaaranżowane. Artysta kreował świat
nie takim, jakim był, a takim, jakim
pragnął, aby był. Wierny realizmowi
odtwarza charakterystyczne dla
wystroju ówczesnych wnętrz detale,
np. słynne kafle z Delft ozdobione
sylwetkami błękitnych amorków, tu
pasem oddzielające ścianę od
podłogi. Zagadkowy przedmiot
stojący na posadzce to grzejnik do
stóp.

 Uroda zwykłych rzeczy
Choć w dorobku Vermeera bywają
płótna ze scenami rozgrywającymi
się w bogatych i zbytkownych
wnętrzach, w Mleczarce uderza
zgrzebność i prostota. Kuchenna
spiżarnia sprawia wrażenie
zaniedbanej, brak tu luksusowych
przedmiotów świadczących
o statusie materialnym właścicieli.
Mimo tego, nawet z prostych rzeczy
artysta potrafi wydobyć
niedostrzegalne na pierwszy
rzut oka piękno. Ułożone na stole
chleb w wiklinowym koszyku,
czerstwe bułki, ceramiczne naczynia,
błękitny, lniany obrus, szmatka
tworzą niewyszukaną scenę
rodzajową.

 Zmienna struktura
Płótna Vermeera urzekają dzięki
realistycznemu oddaniu detali. Artysta
poświęca wiele czasu na zaznaczenie
odmienności materiałów, faktury:
inaczej pada światło na twarde sploty
wiklinowego koszyka, inaczej lśni na
powierzchni miedzianego czerpaka,
inaczej jeszcze tonie w miękkich
zagłębieniach tkanin. Co ciekawe, przy
bliższym przyjrzeniu się płótnom,
kontury form zacierają się i stają się
niewyraźne, a faktura jest
zróżnicowana – raz gładka, przejrzysta
i malowana laserunkami, innym
razem mięsista, nakładana impastami
(wypukłe nałożenie farby).

Najpiękniejsze obrazy 103