Page 11 - demo ksiazki

Ziarno powierza. Sąsiad ziemię kata
Na pośmiewisko zwie Rusią Czerwoną .
10
Dotąd żyjącym pod Lecha koroną
Bóg dawał żniwo szczęścia niezasiane,
Lud żył szczęśliwy; dzisiaj niesłychane
Pomory, głody sypie Boża ręka.
[100] Ziemia upałem wysuszona pęka;
11
Wiosenne runa złocą się, nim ziarno
Czoła pochyli, a wieśniacy garną
Sierpami próżne tylko włosy żyta.
Ta sama Polska, niegdyś tak obfita,
Staje się co rok szarańczy szpichlerzem;
Niegdyś tak bitna, dziś bladym rycerzem
Z głodami walczy i z widmem zarazy.

PUSTElNIK
Ach jam przeklęty! przeklęty! trzy razy
Przeklęty! winien jestem nieszczęść ludu.

KIRKOR
[110] Jako, tyś winien?…

PUSTElNIK
Z rozlicznego cudu
Korona Lecha sławną niegdyś była,
W niej szczęścia ludu, w niej krainy siła
Cudem zamknięta… oto ja, wygnany,
Lud pozbawiłem tej korony.

KIRKOR
Starcze?…

Ruś Czerwona – obszar leżący na wschód od Przemyśla, obejmował dawne grody czer‑
10
wieńskie; siedziba książąt ruskich
wiosenne runa – ozimina (zboże wysiewane jesienią), która zielenieje na wiosnę
11
14