Page 8 - demo ksiazki

POPIERSIE

enesansowa autonomia rzeźby przynio- bohaterów i niepokonanych wojowników, a wraże-
sła zainteresowanie popularnym w sta- nie to potęguje bogato zdobiona zbroja. Ten typ
rożytnym Rzymie portretem oraz po- popiersia będzie popularny także w następnych
piersiem. Niewątpliwie artyści starali się epokach jako portret oficjalny pełniący funkcję

Roddać w nich fizyczne podobieństwo propagandową.
modela poprzez uchwycenie charakterystycz-
nych cech fizjonomii i charakteru, jak się jednak
wydaje niejednokrotnie schlebiali również zle-
ceniodawcom. Francesco Laurana (1430–1502)
był autorem kilku kobiecych popiersi wyróżnia-
jących się specyficznym onirycznym nastrojem

(np. Popiersie Hipolity Marii Sforzy, 1472, Eleono-
ry Aragońskiej, po 1471, Battisty Sforzy,
ok. 1474, Beatrycze Aragońskiej, 1475).
Prace Andrei del Verrocchia wyróżniają się
większą dozą realizmu, artysta przywiązywał
również większą wagę do detali oraz oddania
życia wewnętrznego modela. Szczególnie wi-
doczne jest to w męskich popiersiach, w któ-
rych modele są jednak ucharakteryzowaniu na

Andrea del Verrocchio, Popiersie Guliano de’ Medici, 1475–1478 r.
(National Gallery of Art, Waszynton, Stany Zjednoczone)

Andrea del Verrocchio, Dama del Mazzolino, 1475–1480 r. Francesco Laurana, Popiersie Eleonory Aragońskiej, po 1471 r.
(Museo Nazionale del Bargello, Florencja, Włochy) (Musée du Louvre, Paryż, Francja)
122
122 Renesans i manieryzmRenesans i manieryzm