Page 4 - demo ksiazki

Bez czarny

Bez czarny, dziki bez czarny (Sambucus nigra L.) – roślina z rodziny piżmaczkowatych. W Pol-
sce krzew ten znany jest także pod innymi nazwami, np. bez lekarski, bez pospolity, bez ap-
teczny, bez dziki, bzowina czarna, gołębia pokrzywa, holunder, suk. Gatunek występuje niemal
w całej Europie, również w Polsce jest bardzo pospolity. Roślinę ceni się ze względu na jej walo-
ry zdrowotne, bez czarny stosuje się m.in. podczas kaszlu czy gorączki. Zawiera także duże ilo-
ści witamin i soli mineralnych. Poza przemysłem farmakologicznym bez czarny jest wykorzysty-
wany w branży kosmetycznej oraz jako roślina ozdobna i jadalna.

Bez czarny jest zazwyczaj sporych rozmiarów krzewem,
rzadziej drzewem. Osiąga wysokość do 10 m.

Owoce przypominają jagody, zawieszone na długich szy-
pułkach. Mają fioletowo-czarny kolor, są mięsiste, a we-
wnątrz kryją się malutkie pestki.

Kwiaty są barwy białej i tworzą płaskie baldachogrony
(rodzaj kwiatostanu, w którym szypułki kwiatów wyra-
stają na różnej wysokości).

Do lat współczesnych wyhodowano wiele różnych odmian
tej rośliny, różnią się one ubarwieniem i kształtem liści.

Ciekawostki

Owoce czarnego bzu dają sok o bardzo ciem-
nej barwie, dlatego średniowieczne kobiety
stosowały go do farbowania siwych włosów.
Kwiaty czarnego bzu mają wiele zastosowań
w medycynie, działają m.in. moczopędnie,
przeciwgorączkowo, wykrztuśnie i przeciwza-
palnie.
Nie wolno spożywać surowych kwiatów i nie-
dojrzałych owoców, gdyż zawierają trującą
substancję o nazwie sambunigryna.
W zamierzchłych czasach roślinę tę uważa-
no za magiczną i nie wolno było jej zrywać
ani ścinać.

8 Bez czarny