Page 7 - demo ksiazki

Jego najsłynniejsze obrazy

Do jego najbardziej znanych płó-
cien należą pogodne Słoneczniki,
w których twórca pokazuje piękno świa-
ta. Namalował także Nocną kawiar-
nię, w której – jak sam objaśniał – zieleń
i czerwień wyrażały cierpienia ludzkie,
Pokój w Arlé oraz szereg autoportretów,
m.in. Autoportret z obciętym uchem. Do
wypadku doszło niedługo po skanda-
licznym wydarzeniu, kiedy to van Gogh
cisnął w kawiarni szklanką w swojego
przyjaciela, malarza Gauguina. Odnale-
ziony przez policję w kałuży krwi, trafił
do szpitala, ale nie przestał malować. Na
jego autoportretach widać człowieka
na granicy szaleństwa. Do dzieł artysty
należą również m.in. Siewca, Irysy, Pole
zbóż z cyprysami, Dziewczyna w bieli.

Postimpresjonizm

Kierunek w malarstwie europejskim, zwłaszcza francuskim. Rozwijał się w latach
około 1880-1905. Nazwa pochodzi od wystawy Manet i postimpresjonizm. Nurt wy-
wodził się z impresjonizmu, ale częściowo mu się przeciwstawiał. Postimpresjoniści
zajmowali się analizą koloru, ale odchodzili od utrwalania chwilowych wrażeń, prze-
kazywali także treści symboliczne i religijne. Za czołowego postimpresjonistę uwa-
żano van Gogha. Do przedstawicieli tego kierunku zalicza się też Paula Cézanne’a, któ-
ry chciał wzbogacić malarstwo impresjonistyczne o rysunek, objętość, formę i głę-
bię, wielką wagę przywiązywał
do geometrii prac i najchętniej
malował martwe natury z owo-
cami. Postimpresjonistami byli
też Paul Gauguin, twórca Żół-
tego Chrystusa i obrazów z eg-
zotycznymi motywami (czę-
sto przebywał na Tahiti), oraz
Georges Seurat, który namalo-
wał słynną Kąpiel w Asnières,
gdzie światło słoneczne roz-
dziela kolory na elementy skła-
dowe, i Niedzielne popołudnie
na Grande Jatte, na którym po-
staci przypominają manekiny
czy figury egipskie.
31