Page 8 - Demo_ksiazki

stało – nie wiedziała. Nikt nie wiedział. Pamię-

ta każdy szczegół z tego dnia. Analizowała to

milion razy. Jechali metrem, tata wyjął komór-

kę i wysłał SMS-a do Martyny: „Ktoś nas obser-

wuje. Musimy go zgubić. Wysiadamy na naj-

bliższej stacji. Dam ci mój plecak. Pobiegniesz

z nim jak najszybciej”. Przetarł czoło dłonią i na-

ciągnął czapkę na głowę. Przyglądała się mu

uważnie, bo nigdy się tak nie zachowywał. Ro-

zejrzała się – w metrze było sporo ludzi, ale nikt

się im nie przyglądał. Wagony zaczęły zwalniać,

a Martyna poczuła, że początkowo lekkie drże-

nie w żołądku staje się coraz bardziej dokuczli-

we. Gdy wysiedli z metra, trzęsła się jak łyżeczka

wetknięta w galaretkę.

Ruchome schody wiozły ich ku wyjściu na Pa-

telnię. Gdy dochodzili do bramek, tata zdjął po-

woli plecak i trzymał go w ręce. Martyna wie-

działa, że w każdej chwili może go jej podać,

10