Page 14 - Demo_ksiazki

bli i drutów, no i zabieramy z miejsca tylko zdjęcia,

a zostawiamy ślady butów – wyrecytował Hubert.

Wnętrze ruin szpitala otoczyło ekipę ścianami

z odpadającym tynkiem i łuszczącą się farbą. Za-

pach, który owiewał to dziwne miejsce, przypo-

mniał woń wilgotnej ziemi wydobytej z głębokie-

go dołu. Mury szpitala zamykały zimne powietrze,

choć na zewnątrz było słonecznie i ciepło. Hubert

poczuł się jakoś dziwnie, nieswojo...

– Mały speniał? – Bartek włączył czołówkę i przy-

glądał się bacznie młodszemu bratu jego kumpla.

Hubert pokręcił głową na znak, że nie wie, o co

chodzi, ale na pewno nie speniał, i ruszył przed

siebie. Koledzy brata nie mogli myśleć o nim jak

o tchórzu.

– Wszystko OK? – Igor spojrzał na swojego

młodszego brata i na Bartka. Nie czekając na od-

powiedź, włączył kamerę. Szedł pierwszy, omija-

jąc z wprawą leżące na podłodze większe kawał-

16