Page 9 - demo ksiazki

jako mały kociak zwiewałem przed orłem, który niespodziewanie
rzucił się na mnie ze sterczącymi szponami. Potknąłem się, ale
utrzymałem się na nogach, potem rzuciłem się na ciepłą, grząską
ziemię i poturlałem się dalej. Instynktownie zasłoniłem głowę rę-
kami. Gorąca piana przeleciała nade mną, spryskując mi skórę.
Usłyszałem, jak gdzieś niedaleko mnie woda opadła z łoskotem
na ziemię. Ale było to na tyle daleko, że na szczęście nie zrobił się
ze mnie rosół. Było mi tylko obrzydliwie mokro.
– Nie ruszaj się, zaraz cię stamtąd zgarniemy! – krzyknął ktoś.
Nie ruszać się? Czy ten ktoś ma nie po kolei w głowie? Zwin-
nym kocim ruchem ponownie stanąłem na nogi i pobiegłem
przed siebie.
Gnałem aż do chwili, gdy po drugiej stronie pustego szaro-
żółtego gejzerowiska jakaś starsza kobieta zagrodziła mi drogę.
Była dwa razy szersza niż wyższa, miała długie, siwe włosy i no-
siła trampki. Już miałem ją ominąć, gdy nagle zawołała:
– Hej, chłopcze! Dlaczego tak biegniesz?
Do tej pory nikt mnie o to nie spytał, a jej głos wskazywał na
to, że nie była na mnie zła, tylko po prostu ciekawa. Całkowicie
zaskoczony spojrzałem na nią, zwolniłem kroku, aż w końcu się
zatrzymałem. Potem rozejrzałem się za strażnikami. Nie prze-
rwali pościgu, ale byli jeszcze wystarczająco daleko. I nie sięgali
po broń, to mnie trochę uspokoiło.
Kobieta uśmiechnęła się do mnie, a ja instynktownie zrobiłem
to samo, mimo że miałem na sobie zabłocone ubrania i strasznie
śmierdziało ode mnie siarką, tak że sam ledwo wytrzymywałem.
– Chciałem tylko… yyy… popatrzeć na smartfona – odpowie-
działem zawstydzony. – Ale jego właściciele strasznie się zdener-
wowali.

14