Page 7 - demo ksiazki

Otto von Bismarck

1815-1898
Otto Eduard Leopold von Bismarck-Schönhausen urodził się
w szlacheckiej brandenburskiej rodzinie. Swoją aktywność politycz-
ną rozpoczął w 1847 roku, kiedy to sejmy poszczególnych regio-
nów połączyły się w Berlinie, dając początek przyszłym Niemcom.
W mocnych przemowach Bismarcka szybko dało się zauważyć
inteligencję polityczną i chęć władzy, które na następne trzydzieści
lat uczyniły z niego lidera europejskiej sceny politycznej. W 1851
roku dostał nominację na ambasadora, a w 1862 roku został sze-
fem rządu pruskiego oraz ministrem spraw zagranicznych. Od tego
momentu zaczął snuć plany, które miały doprowadzić Prusy do
zjednoczenia pod jego rządami wszystkich państw niemieckich.
Najpierw zawarł sojusz z Włochami przeciwko Austrii,
która oddawała Prusom zwierzchni-
ctwo nad Niemcami, następnie pokonał
Francję i Sedan. To zwycięstwo otwo-
rzyło drzwi upragnionej przez Bismarcka
konfederacji, a on sam został pierwszym
kanclerzem Cesarstwa. Pełnił tę przywódczą
funkcję przez dwadzieścia lat, będąc decydu-
jącym w relacjach pomiędzy potęgami euro-
pejskimi. Po wstąpieniu na tron Wilhelma II
stary polityk nie widział już siebie w dawnej
roli i po trwałym rozłamie w stosunkach
z Koroną wycofał się z życia publicznego.

Golda Meir

1898-1978
Golda Mabovitch, następnie Meir, urodziła się w Kijowie, gdzie mieszkała przed
przeprowadzką do Stanów Zjednoczonych, która miała miejsce w 1906 roku. Jej
zainteresowanie polityką rozpoczęło się około 1916 roku, kiedy to zaczęła prężnie
działać w organizacjach żydowskich. Została nawet delegatką na Kongresie Żydów
Amerykańskich w 1918 roku. W 1921 roku przeprowadziła się do Palestyny, będą-
cej w tamtym czasie pod protektoratem brytyjskim, i zamieszkała w Kibucu. W latach
czterdziestych aktywnie uczestniczyła w rozmowach z rządem brytyjskim i kiedy w 1948 roku
proklamowano powstanie Państwa Izrael, Meir została członkiem rządu. Stała na czele kilku
ministerstw, w tym prestiżowego ministerstwa spraw zagranicznych. W 1969 roku jako pierwsza
kobieta została premierem Izraela. Podczas jej rządów miały miejsce rzeź atletów izraelskich
w czasie Igrzysk Olimpijskich w Monachium i czwarta wojna arabsko-izraelska. W obu przypad-
kach Meir wykazała się charakterem i determinacją oraz pokazała oblicze prawdziwego polityka,
dzięki czemu umocniła rolę Izraela na politycznej mapie świata.