Page 4 - demo ksiazki

UPIÓR

Serce ustało, pierś już lodowata,
Ścięły się usta i oczy zawarły;
Na świecie jeszcze, lecz już nie dla świata! Charaktery-
Cóż to za człowiek? – Umarły. styka tytuło-
wego Upiora:
Duch-powrot-
Patrz, duch nadziei życie mu nadaje, nik; wracający
z zaświatów
Gwiazda pamięci promyków użycza, duch człowie-
ka, który zmarł
Umarły wraca na młodości kraje w młodym wie-
Szukać lubego oblicza. ku, popełniając
samobójstwo.
Pierś znowu tchnęła, lecz pierś lodowata,
[10] Usta i oczy stanęły otworem,
Na świecie znowu, ale nie dla świata;
Czymże ten człowiek? – Upiorem.

Ci, którzy bliżej cmentarza mieszkali,
Wiedzą, iż upiór ten co rok się budzi,
Na dzień zaduszny mogiłę odwali Upiór nie może
I dąży pomiędzy ludzi. uwolnić się
od swojego
losu. Samobój-
stwo – śmiertel-
Aż gdy zadzwonią na niedzielę czwartą , ny grzech, który
1
Wraca się nocą opadły na sile, popełnia – za-
myka mu dro-
Z piersią skrwawioną, jakby dziś rozdartą, gę do nieba. Nie
[20] Usypia znowu w mogile. może też całko-
wicie odejść ze
świata żywych
– coroczne po-
Pełno jest wieści o nocnym człowieku, wroty na ziemię
Żyją, co byli na jego pogrzebie; to ciężka kara
za ów grzech.
Słychać, iż zginął w młodocianym wieku, Umarły budzi
Podobno zabił sam siebie. się więc co roku
w Dzień Za-
duszny.
Teraz zapewne wieczne cierpi kary,
1 czwarta niedziela – czyli czwarta niedziela po Zaduszkach

7